🧐 Literatura Wojny i Okupacji: Cechy i Motywy
Literatura okresu wojny i okupacji (trwającego w Polsce w latach 1939–1945 ) jest jednym z najbardziej traumatycznych i jednocześnie bogatych świadectw w historii polskiej kultury. Utwory te były bezpośrednią reakcją na terror i doświadczenie apokalipsy spełnionej.
Kluczowe Cechy i Motywy Epoki 🔪
- OKUPACJA: Głównymi motywami są terror i konspiracja.
- HOLOCAUST: Temat zagłady Żydów i ludobójstwa.
- KATASTROFIZM: Poczucie zagłady i apokalipsy. Wojna jest utożsamiana z apokalipsą spełnioną, czyli wizją końca świata, która stała się rzeczywistością.
- BIOGRAFIZM: Dzieło literackie jest interpretowane jako dokument osobistych przeżyć autora.
- POEZJA TYRTEJSKA: Literatura motywująca do walki, w której poeta pełnił rolę żołnierza
Literatura Obozowa i Człowiek Zlagrowany
W centrum literatury tego okresu znalazła się literatura obozowa – zarówno łagrowa, jak i lagrowa (związana z niemieckimi obozami koncentracyjnymi).
- Człowiek Zlagrowany: Jest to koncepcja opisująca jednostkę zniszczoną psychicznie i moralnie przez warunki obozowe.
- Moralność Obozowa: W obozie zaczęła obowiązywać reguła odwróconego dekalogu.
Pokolenie Kolumbów 🧭
Termin "Pokolenie Kolumbów" odnosi się do poetów i pisarzy urodzonych około 1920 roku. Ich młodość została brutalnie przerwana przez wojnę, co wymusiło na nich konieczność tworzenia i walki w warunkach katastrofy.
Gatunki Literackie 📝
Literatura Wojny i Okupacji wykorzystywała gatunki, które sprzyjały dokumentowaniu rzeczywistości:
- Reportaż.
- Proza biograficzna.
- Opowiadanie.
